12Common Diving Mistakes And How To Avoid Them 

ما فهرستی از ۱۲ اشتباه رایج در غواصی اسکوبا را تهیه کرده ایم که گاهی اوقات غواص ها مرتکب می شوند و ممکن است خود و دیگران را در معرض خطر قرار دهند. 

اشتباهات پیش از دایو: Mistakes Before The Dive

شماره ۱: چک نکردن تجهیزات 

اگر مدتی از تجهیزات خود استفاده نکرده اید آنها را بررسی کنید.چک کنید که آیا شیر تانک باز است.میزان هوا را چک کنید( تقریبا ۳۰۰۰ psi یا بیشتر/ ۲۰۰ bar).از طریق رگلاتور تنفس کنید.bcd را با افزودن و تخلیه هوا بررسی کنید. 

شماره ۲: فراموش کردن بررسی غواص همیار

تجهیزات غواص همیارتان را چک کنید یا حداقل مطمئن شوید خودش با نظارت شما اینکار را انجام می دهد. 

شماره ۳: نداشتن یا عدم توجه به برنامه غواصی و بریفینگ 

این مورد یک خطا و اشتباه شایع در غواصی است.همیشه در جلسه برنامه ریزی دایو شرکت کنید حتی اگر با آن منطقه و دایو سایت آشنایی دارید.در خلال بریفینگ می توان در مورد مسائل زیر بحث و گفتگو کرد: 
*زمان و عمق دایو 
*در صورت لزوم در مورد سیفتی استاپ 
*مخاطراتی که ممکن است در طول دایو پدیدار شوند 
*چه کسی همیار شماست 
*در زیر آب چه چیزهایی خواهد دید(مرجان ها،ماهی ها و ...) 
*سیگنال ها 
غواص ها اغلب بسته به موقعیت و شرایط متمایز و متفاوت دایو سایت باید سیگنال های جدیدی را ست کنند.انتظار می رود غواص ها از قبل سیگنال ها را بدانند اما برخی سیگنال ها از یک منطقه به منطقه دیگر متفاوت هستند.اگر احساس می کنید لیدر (دایو مستر یا اینستراکتور) در طول بریفینگ برخی جزئیات را فراموش کرده اند،الان زمان مناسبی ست تا آن جزئیات را به همه غواص ها خاطرنشان کرد. 

شماره ۴:کم رو و خجالتی بودن در هنگام  سوال پرسیدن

همیشه قبل از دایو سوال های تان را مطرح کنید.اگر نیاز به کمک و راهنمایی بیشتر داشته باشید لیدر یا راهنما به شما کمک خواهد کرد.ناتوانی در بیان مشگلات و چالش ها پیش از دایو اشتباهی است که ممکن است تمام گروه را در معرض خطر قرار دهد. 

شماره ۵: انتخاب نا درست میزان وزنه  مورد نیاز 

وزنه صحیح اهمیت بسیاری دارد.حمل میزان وزنه بیش از حد اشتباهی ست که مانع لذت بردن شما از دنیای زیر آب خواهد شد.اگر در انتخاب مقدار وزنه صحیح مطمئن نیستید همیشه از لیدر،دایو مستر یا اینستراکتور کمک بخواهید.

به منظور داشتن دایوی ایمن،همیشه برای پلان برنامه ریزی شده در خلال بریفینگ ارزش قائل باشید و از آن پیروی کنید.

شماره ۷:نادیده گرفتن اکولایز در عمق مناسب 

به آرامی نزول کنید و هر چند مرتبه که نیاز باشد اکولایز کنید.عدم اجرای این شیوه می تواند منجر به کنسل شدن دایو و باعث آسیب دائمی به گوش ها شود.

• در زیر آب قانون اول غواصی را به یاد داشته باشید:پیوسته تنفس کنید و هرگز نفس خود را حبس نکنید.در پایان دایو باید به آرامی صعود کنید,دایو کامپیوتر یا در نبود آن ریزترین حباب های بازدم تان مرجعی برای صعود باشد و هرگز سریع تر از مرجع صعود نکنید,سیفتی استاپ ها و دکو استاپ ها را نادیده نگیرید و آنها را اجرا کنید. 

شماره ۹: چک نکردن مصرف هوا در زیر آب 

برای اینکه زیر آب در شرایط اضطراری غافلگیر نشوید همیشه مصرف هوای تان را چک کنید.  

 

این خطایی است که به سادگی قابل اجتناب است.همیشه در مورد میزان هوا با همیار خود در ارتباط باشد به ویژه هنگامی که بیش از نصف هوای خود را مصرف کرده دید. 

شماره ۱۱:عدم توجه به موقعیت خود نسبت به سایر غواص ها 

همیشه موقعیت مناسب خود را نسبت به سایر غواص ها خصوصا همیار خود حفظ کنید.

شماره ۱۲: فاصله زمانی بین دایو ها 

از آنجا که همیشه در سفرهای غواصی هدف انجام بیش از یک دایو است،به منظور اجتناب از اشباع نیتروژن زمان استراحت بر سطح بین دایو ها اهمیت بسیاری دارد،به برنامه غواصی از پیش تعیین شده توسط دایومستر یا اینستراکتور پایبند باشید چرا که آنها از قوانین غواصی ایمن پیروی میکنند.اگر قصد برنامه ریزی دایوها را دارید از جداول غواصی تفریحی مناسب (یا دایو کامپیوتر) استفاده کنید.

منبع: scubadiving fan club

غواصی را در اولین و تنها مرکز غواصی ۵ ستاره اسپورت و تکنیکال تی دی آی/اس دی آی TDI/SDI و تنها مرکز توسعه مربیگری ۵ ستاره TDI/SDI آمریکا در ایران بیاموزید. 

WWW.DIVEPERSIA.COM 

09360219444

مجید آذرشب 

سیفتی استاپ یا توقف ایمن یک توقف ۳ تا ۵ دقیقه ای در اعماق ۵ تا ۶ متر در خلال آخرین صعود به سطح آب می باشد. سیفتی استاپ ها توسط اکثر سازمان های آموزشی غواصی برای اعماق بیشتر از ۳۰ متر و دایو تایم های NDL(محدوده زمانی بدون نیاز به فشار زدائی)الزامی در نظر گرفته می شود.با این که الزاما ضروری نیستند اما اکثر آژانس های آموزش  غواصی اجرای یک سیفتی استاپ را در پایان تمام دایو ها توصیه می کنند. 

*سیفتی استاپ زمان بیشتری را برای آزاد شدن و دفع نیتروژن جذب شده در طول دایو در اختیار بافت ها قرار می دهد.اگر دایو تایم یک غواص نزدیک به NDL باشد،در اختیار گذاشتن چند دقیقه زمان بیشتر برای آزاد شدن نیتروژن ممکن است تفاوت میان یک دایو بی حادثه و معمول با ابتلا به DCS (بیماری کاهش فشار) را رقم بزند. 

*سیفتی استاپ به غواص این امکان را می دهد تا پیش از صعود از ۵ متر پایانی،شناوری خود را به دقت تنظیم و سازگار کند.بیشترین تغییر فشار در غواصی اسکوبا در نزدیکی سطح آب صورت می گیرد،جایی که غواص در آخرین ۵ متر عمق آب حرکت می کند.و این کنترل شناوری و سرعت صعود را دشوار می کند. فرصتی برای مکث و به باز یافتن ‌کنترل می تواند در حفظ سرعت صعود به غواص کمک کند.

*سیفتی استاپ یک استراحت کوتاه را در خلال صعود فراهم می کند که در طی آن غواص ها می توانند داده ها و آمار دایو خود چک کنند تا اطمینان حاصل کنند از هیچ کدام از پارامتر های برنامه ریزی شده دایو تجاوز نکرده اند. 

*سیفتی استاپ این فرصت را به غواص می دهد تا پیش از صعود به سطح،به دقت سطح آب را از نظر ترافیک قایق ها و دیگر خطرات بررسی کند. 

ایده خوبی است که در پایان تمام دایو ها یک سیفتی استاپ اجرا شود،چه بر اساس برنامه دایو یا استانداردهای آژانس آموزشی ضروری باشد و چه نباشد. انجام این کار چندین امتیاز مثبت برای غواص دارد و حتی ممکن است ریسک DCS را کاهش دهد(در مواردی خطر را از بیخ گوش رد کند).

منبع ترجمه:liveabout.com/scubapage

امروزه سیفتی استاپ ها یک تمرین متداول هستند.هر غواصی می داند که در هنگام صعود،برای کمک به آزاد شدن گاز نیتروژن جذب شده در طول غواصی، بایستی در عمق ۵ متر/۱۵ فیت به مدت ۳ دقیقه توقف کند.هدف از سیفتی استاپ تخلیه و دفع گاز نیتروژن است،و بدین منظور در نظر گرفته شده تا به بدن برای آزاد سازی آهسته نیتروژن فرصت بدهد،به جای اینکه نیتروژن مجبور باشد به سرعت دفع شود که باعث تشکیل حباب و به بیماری DCS منجر شود.سیفتی استاپ همچنین به غواص ها یادآوری کند  تا مواظب موانع احتمالی در مسیر صعودشان باشند. 

مدت زیادی از آن دوران که سیفتی استاپ ها رایج نبودند نمی گذرد.در اینجا  نگاهی می کنیم بر سیر تکاملی سیفتی استاپ ها و چگونه توصیه های جاری به دست آمده اند. 

دهه ۱۹۷۰ میلادی 

بسیاری از تمرین ها و روشهای مورد استفاده غواصی های رکرشنال(تفریحی) برگرفته از غواص های میلیتاری(نظامی) است‌ سرعت صعود ۱۸ متر بر دقیقه به عنوان یک توافق میان غواصان رزمی با شنای آزاد و غواصی های کامرشال (تجاری) گونه نیازمند کلاه سخت،در نیروی دریایی آمریکا us navy شکل گرفت.اخیرا،نیوی در یک تجدید نظر این سرعت صعود را به ۱۰ متر بر دقیقه تعدیل کرده است.در سال ۱۹۷۴ میلادی Andrew Pilmanis یکی از اولین مطالعات در مورد سیفتی استاپ ها را اداره می کرد با عنوان:بررسی سرعت صعود و شکل گیری حباب ها در غواص ها  

دهه ۱۹۸۰ میلادی 

دستورالعمل اوپن واتر padi در ویراش سال ۱۹۸۴ خود سیفتی استاپ ها را توصیه کرد.انتشار برنامه ریز غواصی تفریحی RDP در سال ۱۹۸۸ سیفتی استاپ ها را به طور وسیع تری به مخاطبان معرفی کرد.این مرحله همراه با کمپین "S.A.F.E. Diver" (غواص ایمن) padi بزرگ ترین مساعدت در آموزش غواص ها بود.صعود آهسته در همه دایو ها برای مربیان غواصی به یک دستورالعمل برای انتقال به کار آموزان جدید تبدیل شد. 

در سال ۱۹۹۴ خانم Donna Uguccioni دانشجوی کارشناسی ارشد,پایان نامه کارشناسی ارشد خود در مورد سیفتی استاپ ها ارائه داد که شرح و توسعه ای بر فعالیت های Pilmanis در دهه ۱۹۷۰ بود.مطالعات او با استفاده از آزمایشات داپلر نشان داد که شکل گیری حباب ها در جریان خون غواص هایی که سیفتی استاپ ها رو اجرا می کنند کمتر است نسبت غواص هایی هایی که سیفتی استاپ را اجرا نمی کنند.همه اینها با محبوبیت دایو کامپیوتر ها توام و ترکیب شده و با آگاهی از اهمیت سیفتی استاپ ها ادامه یافته. 

دهه ۲۰۰۰ میلادی 

امروزه این موضوع که سیفتی استاپ ها برای غواص ها سودمند هستند به خوبی شناخته شده است.بیشتر غواص ها تمایل ندارند سیفتی استاپ را انجام ندهند،اکنون دایو کامپیوتر ها اجرای سیفتی استاپ ها را به غواص ها یادآوری می کنند.این تمرین ساده با روش های زیادی ایمنی در غواصی را بهبود می بخشد.اکنون که این موضوع مختصر و ابتدایی مطرح شد،درک این موضوع که ۳۰ سال پیش این روش رایج نبوده تعجب آور است. 

منبع ترجمه: padi blog

غواصی را در تنها مرکز غواصی ۵ ستاره اسپورت و تکنیکال TDI/SDI آمریکا در ایران بیاموزید. 

09360219444 

مجید آذرشب

:

ممکن است مشگل شما یک التهاب گلوی ویروسی(فارنژیت) یا سایر وضعیت های عفونی دیگر بوده باشد.همچنین می تواند است ناشی از عدم بلع در زیر آب بوده.بزاق دهان می تواند به پیشگیری از خشکی دهان ناشی تنفس هوای خشک درون سیلندر شود.شما می توانید با استفاده از قطعه دهانی مخصوص در مرحله دوم رگلاتور به نام SeaCure غدد بزاقی خود را تحریک کنید.برای اطلاعات بیشتر در مورد این قطعه دهانی به وبسایت seacure1 مراجعه نمائید.یا خمیر دندان نعنایی بر روی قطعه دهانی رگلاتور بمالید.

اگر خشکی دهان شما ناشی از کم آبی بوده (دهیدراتاسیون) باشد برای پیشگیری از خشکی دهان در دایو بعدی رژیم غذای خود را پیش از غواصی بررسی کنید. هوای درون سیلندر شما مانند صحرای "ساهارا" خشک است،زیرا به منظور محافظت از دیواره های داخلی سیلندر و رگلاتور از خوردگی،در هنگام ذخیره سازی رطوبت هوا گرفته شده است. هر عمل دم از هوای خشک رطوبت گلو و ریه ها را جذب و با بازدم آن رطوبت را دفع می کند،بنابر این هر تنفس با از دست دادن آب بدن همراه است.

چه مقدار دفع آب؟ نه آنقدر که شما با دهان خشک اثرات آنرا احساس می کنید.با استفاده از ۴ سیلندر در یک روز شما تقریبا ۲۶۰ کوبیک فیت(۷۳۶۵ لیتر) هوای خشک تنفس می کنید. (به طور دقیق در هر سیلندر ۷۷.۴ کوبیک فیت و حداقل ۵۰۰psi).ماکسیمم مقدار آبی که آن مقدار از هوا که تنفس کرده اید باید داشته باشد.با ۱۰۰ درصد رطوبت در دمای ۸۶ فارنهایت تقریبا یک فنجان است.در حقیقت شما احتمالا با تنفس آن میزان هوای خشک به اندازه یک فنجان آب از دست داده اید. گزارش یک تحقیقات در مجله journal respiration physiology بیان می کند که بیشترین میزان از دست دادن آب در ۱۵ دقیقه ابتدایی اتفاق می افتد یعنی زمانی که دستگاه تنفس فوقانی خشک می شود.رگلاتور هایی وجود دارد که رطوبت هوای بازدمی  را در مرحله دوم خود به دام می اندازند تا هوای دمی را مرطوب کنند،اما احتمالا به طور کامل از اثرات خشک کنندگی هوای تنفسی سیلندر پیشگیری نمی کنند.  

کافئین،بله یک فنجان قهوه عمدتا آب است،اما کافئین دیورتیک(ادرار آور) است،آب بافت های بدن را جذب و آنرا به مثانه ارسال می کند‌.به این ترتیب نوشیدن ۱۲ اونس قهوه منجر به تولید ۱۲_ ۱۵ _ ۲۰ اونس ادرار و یا حتی بیشتر می شود‌،بک ضرر خالص که باعث کاهش نمره هیدراتاسیون بدن تان می شود. 

کافئین آب زیر کاه است.در بیشتر غذا ها و نوشیدنی هایی که فکر نمی کنید یافت می شود.غلظت کافئین در نوشیدنی های غیر الکلی محبوب به طور میانگین بین ۳۶ تا ۴۸ میلی گرم است.قهوه بالاترین غلظت کافئین را دارد،تا ۱۸۰ میلی گرم در هر ۵ اونس، یک فنجان چای به میزان ۵۰ میلی گرم کافیین در هر فنجان،و هم چای و هم شکلات مملو از موادی هستند که زانتین "xanthines" نامیده می شوند که این ماده هم ادرار آور است. 

اهمیت کاملا هیدراته بودن پیش از دایو  اغراق آمیز نیست.چند ساعت پیش از دایو و نیز در بین دایو ها آب بنوشید،مخصوصا اگر دایو های تکراری انجام می دهید و از نکات زیر پیروی کنید: 

غواص ها در گیر با مشگلات جدی خشکی دهان ممکن است بخواهند با کمک تجهیزات،دیگر راه حل ها را در نظر بگیرند.واژه SCUDA مخفف: self-contained underwater drinking apparatus 

دستگاه مستقل آشامیدن زیر آبی ساخت scuda مارکتینگ. اسکودا یک وسیله مشک مانند هست که آب را در خود نگه می دارد و به شما این امکان را می دهد تا در زیر آب از طریق یک رگلاتور آب بنوشید_با فشردن کیسه،آب به درون دهان فواره می شود.اسکودا تاثیری بر مشخصات و کیفیت تنفسی رگلاتور ندارد،اما از آنجا که به شلنگ هوای اصلی متصل است،بر ارگونومی رگلاتور تاثیر خواهد گذاشت.همچنین این احتمال وجود دارد که سهوا باعث فواره و تخلیه ناخواسته آب شده یا با شدت زیادی آب را به درون دهان تخلیه کنید.

اسکودا برای اکثریت غواص ها ایده خوبی نیست،اما غواص های با خشک شدن های جدی دهان شاید تمایل داشته باشند این روش را امتحان کنند. 

منبع: scubadiving.com

غواصی را در دایوپرشیا اولین و تنها مرکز غواصی ۵ ستاره  اسپورت و تکنیکال TDI/SDI آمریکا در ایران  بیاموزید.

09360219444

مجید آذرشب

بیشتر غواص ها خشکی دهان را تجربه کرده اند؛برای برخی عادی و برای همه ناخوشایند است.بهترین روش برای اجتناب از این اثرات جانبی ناخواسته و نا مطلوب در غواصی اسکوبا چیست؟ 

 خشکی دهان در هنگام غواصی اساسا نتیجه تنفس هوای خشک و فشرده از طریق دهان است؛بخار آب که معمولا باعث مرطوب شدن هوای تنفسی ما می شود،در هنگام فشرده سازی هوا به درون سیلندر های غواصی حذف می شود.غواص هایی که با فول فیس ماسک غواصی می کنند خشکی دهان کمتر و با تاخیری را تجربه می کنند زیرا آنها می توانند هم از طریق بینی و هم دهان تنفس کنند،طبیعتا هوای درون فول فیس ماسک اندکی گرم تر اما با این وجود هنوز خشک و فشرده است.برخی غواص ها مدعی هستند که تنفس نایتروکس از خشک شدن دهان پیشگیری می کند،اما با این وجود باز هم گاز تنفسی خشک و سرد است.غواص های مدار بسته ccr بزرگ ترین برتری رو دارند چرا که واکنش شیمیایی که دی اکسید کربن را از بازدم غواص حذف می کند،هوای تنفسی را گرم و مرطوب می کند. 

سوای ویژگی،مشخصات و تمایزات میان تجهیزات غواصی،هیدراته بودن مطلوب بدن اولین ‌گام در پیشگیری از خشکی دهان در هنگام غواصی است،که می تواند یک راه حل ساده برای اکثر غواص ها باشد،همچنانکه هیدراته بودن بدن یکی از  بهترین عادت ها و شیوه ها در غواصی است.هنگامی که صحبت  پیشگیری از خشکی دهان باشد چالش نه تنها هیدراته بودن مناسب در هنگامی غواصی بلکه در روز های پیش از غواصی هم می باشد.به عنوان یاد آوری برای جایگزین کردن آب از دست رفته ناشی از اثرات تنفس گاز خشک و ایمرشن دیورسیس "lmmersion Diuresis" (افزایش ادرار ناشی از غوطه وری در آب)،نوشیدن مایعات فراوان و کافی لازم است.همچنین به منظور تقویت عملکرد متابولیسم که به تنظیم دمای  بدن کمک می کند،پیشگیری از بیماری کاهش فشار DCS،خستگی و نارکوسیس،نوشیدن مایعات ضروری است‌.در روز های غواصی در ابتدای روز با نوشیدن حداقل نیم لیتر آب خنک ۲ تا ۳ ساعت پیش از غواصی شروع کنید،و در تمام طول روز و در خلال فعالیت های غواصی این روند را با نوشیدن یک لیتر مایعات هر یک ساعت ادامه دهید.روش های دیگر کاهش دفع مایعات و کمک به پیشگیری از خشکی دهان،اجتناب از مصرف کافئین موجود در قهوه،کافئین و سودا،محدود کردن مصرف الکل و ماریجوانا و اجتناب از سیگار کشیدن می باشند. 

مکیدن آبنبات،جویدن آدامس، مصرف میوه های تازه مخصوصا مرکبات بین دایو ها،نوشیدن مایعات در زیر آب و شستشوی دهان با آب و اسپری های دهان می باشند.برخی از جالب ترین درمان های خانگی شستشوی دهان با روغن نارگیل یا آب و فلفل مثل فلفل قرمز و مالیدن خمیر دندان نعنایی بر روی قطعه دهانی رگلاتور مرحله دوم می باشند. برخی غواص ها که بیشتر درگیر این موضوع هستند سیستم های افزایش مجدد رطوبت گاز تنفسی یعنی 

"moisture replenishment system" را ترجیح می دهند که به یک شلنگ و رگلاتور متصل و برای حفظ رطوبت گاز تنفسی طراحی شده.داشتن تناسب اندام مناسب هم به غواص ها در حفظ یک الگوی تنفسی آرام  و منظم که باعث کاهش در چرخه تنفسی دم و بازدم از طریق دهان می شود که در نتیجه منجر به کاهش از دست دادن مایعات و خشکی دهان می شود. 

خشکی دهان یا زروستومیا "xerostomia" اغلب یک عارضه جانبی ناشی از مصرف دارو ها یا آسیب به غدد بزاقی ناشی از بیماری یا درمان هایی مانند رادیو تراپی برای سرطان است.خشکی دهان عموما با بیماری دیابت مرتبط است که در جوامع غواصی رایج است.خشکی دهان همچنین مقدمه ای بر عفونت های باکتریایی، ویروسی و قارچی ست.اگر خشکی دهان ادامه داشته باشد پیگیری و معاینه توسط پزشک به منظور تشخیص و برطرف کردن دلایل الزامی است. پیش از آنکه به وضعیت های دیگری مانند،خراب شدن دندان،بیماری لثه،بد بو شدن دهان و نفس یا از دست دادن حس چشایی و اشتها ختم شود.راه حل ها در این موارد از خشکی دهان ممکن است بیشتر بر روی تحریک غدد بزاقی دهان متمرکز باشد.بزاق دهان به خنثی کردن اسید ها، محدود کردن رشد باکتری ها،بلعیدن و هضم غذا کمک می کند. استفاده از دستگاه های "CPAP" و ورزش با دهان باز نیز می تواند باعث خشکی دهان شود. بناربر این برای پیشگیری از خشکی دهان در هنگام ورزش،آگاهانه و ارادی تلاش کنید از بینی دم بگیرید و با دهان باز دم کنید. 

منبع ترجمه : scubadiverlife.com  

غواصی را از سطوح مبتدی اسپورت تا مربیگری غواصی تکنیکال را در دایو پرشیا DIVEPERSIA  اولین و تنها مرکز  غواصی ۵ ستاره TDI/SDI در ایران بیاموزید.

                                                                   www.divepersia.com 

09360219444

مجید آذرشب 

                                             

هر بار که در یک دوره آموزش غواصی شرکت می کنید باید یک پرسشنامه پزشکی را پر کنید.ما در این مقاله به اهمیت صداقت در هنگام پر کردن یک پرسشنامه پزشکی می پردازیم. 

هر بار که برای شرکت در یک دوره آموزش غواصی ثبت نام  می کنید باید یک پرسشنامه پزشکی را پر کنید که معمولا شامل لیستی از وضعیت های پزشکی می باشد که ممکن است پیش از آنکه بتوانید آموزش های درون آب  را شروع کنید،مستلزم اجازه و تائید پزشک متخصص باشند. نه تنها صادقانه پر کردن پرسشنامه دارای اهمیت است بلکه معاینه و بررسی تغییرات وضعیت سلامت شما توسط پزشک متخصص برای اطمینان از ایمنی شما در هنگام غواصی حائز اهمیت است.

در حوادث جدی غواصی مانند پارگی و کولاپس ریه ها و بیماری کاهش فشار DCS بازگشت به درون آب مستلزم اجازه و تائید پزشک می باشد.اما وضعیت های کمتر شناخته شده دیگری نیز وجود دارند که ممکن است پیش از ورود به آب  یا بازگشت به فعالیت غواصی مستلزم تائید پزشک باشند.اگرچه ممکن است در این لحظه فکر کنید که جدی نیستند اما باز هم صداقت بهترین مصلحت است. ما در این مقاله به چند وضعیت پزشکی به نظر کم اهمیت میپردازیم که ممکن است بر ایمنی شما در زیر آب تاثیر بگذارند. 

دریچه بیضی باز یک سوراخ کوچک بین حفره های بالایی قلب یعنی دهلیزها است.همه ما با وجود این دریچه بین دهلیزی متولد می شویم  که بعد از تولد در حدود ۸۰ درصد از افراد این دریچه بسته می شود.۲۰ درصد افراد دارای PFO معمولا هیچ گونه علائمی ندارند و حتی از وجود این وضعیت آگاه نیستند،اما در غواصی این مسئله می تواند آنها در معرض ریسک بالاتر DCI قرار دهد.بر اساس گفته های  کلینیک مایو Mayo Clinic در بیماری ناشی از کاهش فشار DCI که می تواند در غواصی اسکولا اتفاق بیافتد،امکان عبور حباب گاز از طریق PFO به سیستم شریانی وجود دارد.

گاستروآنتریت که با عناوین آنفولانزای معده یا اسهال مسافرتی نیز شناخته می شود نسبتا شایع است.اگر شما در سفر غواصی دچار گاستروانتریت شدید،این وضعیت را نادیده نگیرید چرا که

گاستروآنتریت می تواند باعث کم آبی شدید بدن شود و با وجود علائم آن (اسهال و استفراغ) شرایط برای غواصی مناسب نخواهد بود.از سوی دیگر داروی هایی که ممکن است برای مقابله با حالت تهوع،اسهال و استفراغ مصرف کنید عوارض جانبی ناخواسته و نامطلوبی مانند حس خواب آلودگی به همراه داشته باشند.اگر بیمار هستید وارد آب نشوید. 

رفلاکس مزمن که با عنوان بیماری رفلاکس معده GERD نیز شناخته می شود،هنگامی که اسید یا غذا از معده به سمت مری بر میگردد باعث ایجاد سوزش معده و سوء هاضمه می شود‌.با اینکه بسیاری از ما گهکاه سوزش خفیف معده را تجربه می کنیم،اگر در هنگام غواصی پیش بیاید می تواند زیانبار باشد.بر اساس گفته های شبکه هشدار غواصان DAN: "در صورتی که بازگشت محتویات معده برای یک غواص در هنگام غواصی اتفاق بیفتد در معرض خطر قابل ملاحظه ای قرار خواهد گرفت.آسپیراسیون غذا یا اسید به داخل ریه ها یا رگلاتور غواصی می تواند مرگبار باشد‌"؛ و توصیه می کنند افرادی که از رفلاکس شدید رنج می برند نباید غواصی کنند.اگر به طور قابل ملاحظه رفلاکس را تجربه می کنید با پزشک خود مشورت کنید.

سیروز کبدی Liver cirrhosis 

سیروز کبدی یک بیماری حاد شونده است که در آن سلول های سالم کبد آسیب می بینند و بافت های همبند به تدریج جایگزین سلول های سالم می شوند.این حالت معمولا ناشی از  مواد سمی مانند الکل یا عفونت های ویروسی مانند هپاتیت است.پزشک متخصص می تواند بر اساس علائمی که دارید شما را آگاه کند که آیا غواصی برای شما کار عاقلانه ای است یا خیر.

هرگونه اختلالات خونی که بر روند اکسیژن رسانی به بافت های بدن و همچنین پروسه دفع گاز تاثیر بگذارد شما را در معرض ریسک بالاتری برای ابتلا به DCI قرار می دهد.کم خونی همچنین می تواند منجر به هیپوکسی شود.اگر شما دچار کم خونی هستید پیش از غواصی با پزشک متخصص مشورت کنید.

شاید وسوسه شوید به پرسشی که  مسئله مهمی به نظر نمی آید پاسخ "خیر" بدهد،مخصوصا زمانیکه برای غواصی مسافت طولانی سفر کرده باشید‌.به هر حال باید هنگام‌ پاسخ به پرسشنامه کاملا صادق باشید.هنگامیکه به لیست وضعیت های کمتر شناخته شده در فرم پرسشنامه پزشکی می رسید به یاد بیاورید و با صداقت پاسخ دهید.اگر مطمئن نیستید که آیا برای غواصی مهیا هستید یا خیر،برنامه غواصی را بیخیال شوید،کنسل کردن برنامه غواصی   به مراتب بهتر از این است که خود و دیگر غواص ها را به خطر  بیندازید. بهترین راه این است که اگر هرگونه پرسش یا نگرانی دارید پیش از آنکه راهی سفر غواصی شوید با پزشک متخصص خود مشورت کنید،در این صورت هم می توانید پرسشنامه را با صداقت پر کنید و هم با ایمنی از غواصی خود لذت ببرید.

منبع scubadiverlife.com 

غواصی را در اولین و تنها مرکز غواصی اسپورت و تکنیکال

 TDI/ SDI در ایران بیاموزید.

09360219444

مجید آذرشب

افزودن حاشیه امنیت بیشتر به دایو ها 

اگر غواص تازه کار هستید و یا حتی اگر به طور منظم و منسجم غواصی می کنید و قصد خرید دایو کامپیوتر جدید دارید،متوجه خواهید شد که بیشتر دایو کامپیوتر ها آپشنی برای استفاده از دیپ استاپ ها را پوشش می دهند.از آنجا که در اکثر آموزش های غواص های غیر تکنیکال واقعا در مورد دیپ استاپ ها صحبت و بحث نمی شود،ما در اینجا به طور مختصر به چگونگی و پیدایش دیپ استاپ ها می پردازیم. 

بخشی از تاریخ: 

اصطلاح "deep stop" دیپ استاپ و ایده پشت آن توسط دکتر ریچارد پاول"Richard Pyle" ابداع شد.دکتر ریچارد پاول در اواخر دهه ۹۰ میلادی در دنیای خود یک ماهی شناس بود،دریافت که در هنگام انجام دایو های عمیق خود،پس از برخی از دایو ها شدیدا احساس خستگی می کرد،در حالیکه پس از برخی از دایو ها احساس بسیار خوبی دارد. 

از آنجا که دکتر پاول یک دانشمند با پشتکار فراوان بود,برای یافتن علت این پدیده جمع آوری اطلاعات از تمام ‌جوانب و مراحل دایو های خود را آغاز کرد.بعد از کمی تحقیق،پی برد که بعد از دایو هایی که در آنها به جمع آوری نمونه های ماهی می پردازد به طور طبیعی احساس خستگی کمتری دارد،در حالیکه پس از دایو هایی که نمونه ها را جمع آوری نمی کند بسیار بیشتر احساس خستگی می کرد. 

در حالیکه از پذیرش اینکه این موضوع ناشی از تاثیر سرخوشی سایکوسوماتیک جمع آوری و داشتن کلکسیونی از نمونه های ماهی ست امتناع می ورزید،به لحظه هیجان انگیز "یافتم،یافتم" خود رسید. 

یافتم!! 

دکتر پاول این واقعیت را دریافت که هنگامیکه به جمع آوری نمونه های ماهیان می پرداخت،در هنگام صعود برای بازگشت به سطح آب می بایست چندین بار توقف کند. این توقف ها خیلی عمیق تر از حالت عادی بودند و هر توقف تقریبا ۱ دقیقه به طول می انجامید.دکتر پاول این کار را به منظور تخلیه گاز درون کیسه شنای ماهیان انجام می داد، به این ترتیب کیسه شنا ماهیان در طول صعود نمی ترکید و نمونه ها خراب نمی شدند. 

دکتر پاول دریافت که این توقف های عمیق "deep stops" کوتاه مدت به بدن نیز فرصت دفع گاز در بافت های تند اشباع را می دهد،و از تشکیل حباب های خاموش که عامل اصلی خستگی بعد از دایو هستند پیشگیری به عمل می آورد.

اساسا،بدن انسان خون را در تمام اندام ها و بخش های خود به طور یکسان توزیع نمی کند،به نحوی که مغز،قلب و بافت های عضله خون بیشتری نسبت به بافت چربی و استخوان دریافت می کنند.در هنگام غواصی جذب و دفع گاز توسط میزان و سرعت خون توزیع شده کنترل می شود و جریان خون گاز بی اثر را در بدن جابجا می کند،برخی بافت ها می توانند گاز بی اثر را بسیار سریع تر از برخی بافت های دیگر جابجا(دفع و جذب) کنند، و بنابر این ما بافت های کند اشباع و تند اشباع داریم. 

حباب های خاموش اساسا در تمام دایو ها تشکیل می شوند،به ویژه در دایو های عمیق تر.اینها حباب هایی هستند که در بدن تشکیل می شوند ولی آنقدر کوچک اند که توانایی ایجاد انسداد در جریان خون و بیماری کاهش فشار "DCS" را ندارند.با این حال هنگامی که میزان زیادی از این حباب ها در بدن وجود داشته باشد موجب خستگی پس از دایو می شوند. بنابرابن بهتر است برای به حداقل رساندن کمیت این حباب ها در بدن از استراتژی های صعود بهره ببریم.

امروزه با دیپ استاپ ها به کجا رسیده ایم 

امروزه چندین متد متفاوت برای محاسبه دیپ استاپ ها وجود دارد.بدون اینکه عمیقا وارد جزئیات هر کدام از روش های محاسبه شویم،اکثر دایو کامپیوتر های غواصی رکرشنال(تفریحی) از متدی استفاده می کنند که به متد محاسباتی دکتر پاول بسیار نزدیک است.  

به هر حال اکثر دایو کامپیوترهای غواصی تکنیکال از متدی با نام فاکتورهای گرادیان "gradient factors"استفاده می کنند که در واقع عمق دقیق استاپ ها را با استفاده از داده های بارگیری گاز بی اثر در بافت ها در خلال دایو محاسبه می کند.  

در حالیکه برخی افراد به (تاثیر مثبت) دیپ استاپ ها سوگند یاد می کنند و برخی دیگر دلیلی برای اجرای دیپ استاپ ها نمی بینند،با این وجود باز هم دیپ استاپ ها اقدامات مثبتی هستند که می توان در برنامه های غواصی رکرشنال پیاده کرد،چرا که روشی ساده برای کنترل و کاستن از سرعت های صعود در اختیار تان قرار می دهد. 

همچنین دیپ استاپ ها ضرری ندارند و امکان افزدون حاشیه امنیت بیشتری به دایو هایتان را فراهم می آورند. 

به هر حال اگر دیپ استاپ ها انتخاب شما هستند،خوش باشید و دایو های تان ایمن باد.

منبع ترجمه: divein 

مجید آذرشب 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

برای دیپ استاپ ها از اصطلاحات دیگری مثل: 

pyle stops: پاول استاپ ها 

deep safety stops:

دیپ سیفتی استاپ ها یا توقف های ایمنی عمیق 

پاول استاپ ها در واقع دکو استاپ ها (توقف های فشار زدایی) کوتاهی هستند که در اعماق بیشتر از اولین دکو استاپ (در غواصی تکنیکال) اجرا می شوند.

 محاسبه پاول استاپ ها یا دیپ استاپ ها با استفاده از متد دکتر پاول ریچارد:

۱)یک پروفایل فشار زدایی  برای دایو برنامه ریزی شده،با استفاده از نرم افزار فشار زدایی مرسوم محاسبه می شود (بدون دیپ استاپ ها).  

۲)در هنگام صعود،اولین دیپ استاپ مابین عمق بستر و عمق اولین توقف فشار زدایی(دکو استاپ الزامی) اجرا می شود.

مدت زمان هر توقف عمیق یا دیپ استاپ باید ۲ تا ۳ دقیقه باشد.

۳)پروفایل فشار زدایی برای گنجاندن دیپ استاپ در پروفایل فشار زدایی مجدد محاسبه می شود(اکثر نرم افزارها امکان محاسبات پروفایل چند سطحی را دارند).

۴)اگر فاصله میان اولین دیپ استاپ و اولین دکو استاپ بیشتر از ۳۰ فیت (۹ متر)  باشد ، در این حالت یک دیپ استاپ دوم مابین اولین دیپ استاپ و اولین دکو استاپ اضافه می شود. 

۵)این پروسه (افزودن دیپ استاپ های  بیشتر)تکرارمی شود تا زمانی که فاصله بین اولین توقف دکو استاپ و آخرین دیپ استاپ کمتر از ۹ متر باشد. 

۶)عمق اولین دیپ استاپ: میانگین عمق شروع صعود و عمق اولین دکو استاپ. 

(میانگین ۲ عمق) نصف مجموع ۲ عمق می باشد.

مثال: 

   

مثال:غواصی به عمق ۶۰ متر با گاز تنفسی air,دکو استاپ در عمق ۶ متری با گاز تنفسی اکسیژن به همراه پاول (دیپ) استاپ ها:

عمق دایو ۶۰ متر و عمق اولین دکو استاپ ۱۵ متر است،میانگین این دو عمق ۳۷,۵ متر :

۶۰m+۱۵m)÷۲=۳۷.۵m)

و می توان به ۳۸ متر گرد شود. این باید عمق اولین پاول استاپ ما باشد. 

اختلاف میان اولین پاول استاپ و اولین دکو استاپ اجباری ۲۳ متر است:

۳۸m_۱۵m= ۲۳m 

که ۲۳ متر بیشتر از ۹ متر است،بنابراین پاول استاپ دیگری گنجانده می شود.

میانگین ۳۸ متر با ۱۵ متر میشود ۲۶,۵ متر: 

۳۸m+۱۵m)÷۲=۲۶.۵m)

که می توان به ۲۷ متر گرد شود و این عمق دومین پاول استاپ ما خواهد بود.حالا اختلاف بین دومین پاول استاپ تا اولین دکو استاپ ۱۲ متر است: 

۲۷m_۱۵m=۱۲m 

که باز هم ۱۲ متر بیشتر از ۹ متر است،بنابراین سومین پاول استاپ ضروری است.

میانگین ۲۷ متر با ۱۵ متر می شود ۲۱ متر: 

۲۷m+۱۵m)÷۲=۲۱m)

و این ۲۱ متر عمق سومین پاول استاپ ما خواهد بود. حالا اختلاف بین سومین پاول استاپ تا اولین دکو استاپ ما ۶ متر است: 

۲۱m_۱۵m=۶m 

که ۶ متر کمتر از ۹ متر است بنابر این پاول استاپ بیشتری نیاز نیست. 

برگرفته از:ویکی پدیای انگلیسی

متد های دیگر:

gradient factors 

micro bubble stops

gas volume expansion stops

wkpp: 

 woodville karst plains project 

روش wkpp: 

یکی از بهترین و ساده ترین روش هاست.

این روش با یک صعود آهسته اولیه به عمق معادل ۸۰ درصد ماکسیمم عمق دایو آغاز می شود.و با صعود های تدریجی ۳ متر به ۳ متر و توقف های حداقل ۳۰ ثانیه ای در هر عمق ادامه پیدا می کند.

به عنوان مثال در یک دایو به عمق ۳۰ متر ، به عمق ۲۴ متر (معادل ۸۰ درصد ۳۰ متر) صعود و ۱ دقیقه توقف،سپس صعود به اعماق ۲۱و۱۸ و۱۵و۱۲و۹و ....و در همه توقف های بعد از اولین توقف حداقل باید ۳۰ ثانیه توقف.

در سال های اخیر،پژوهش های جدید در باب فشار زدایی دو مرحله ای "two phase decompression" یا تئوری حباب ها در فشار زدایی،از جمله RGBM به خصوص جامعه غواصی تکنیکال را به سمت گنجاندن یک توقف ایمنی اضافی در دایو های خود که با نام توقف عمیق "deep stop" شناخته می شود،هدایت کرده است.بدین معنی که به عنوان یک روال همیشگی پیش از صعود به سطح بیش از یک سیفتی استاپ اجرا شود،خصوصا در دایو های عمیق تر و یا در دایو های تکراری و غواصی در چند روز پیاپی. 

.... همچنین چندین تولید کننده کامپیوتر های غواصی نیز دیپ استاپ ها را در الگوریتم های خود ضمیمه کرده اند. 
بر اساس مطالعات صورت گرفته توسط محققان در شبکه هشدار غواصان DAN،در مقایسه مدل های فشار زدایی گوناگون یک یافته مهم آشکار کرد که یک توقف ایمن عمیق(دیپ سیفتی استاپ) همراه با یک توقف کم عمق(سیفتی استاپ) به شکل گیری کمترین گرید حباب ها می انجامد (کمترین  میزان حباب های خاموش) .در واقع شیوه اختیاری برای کاهش شکل گیری حباب پس از دایو و در نتیجه کاهش احتمال بیماری کاهش فشار DCS تلفیقی ست از: 

۱)سرعت صعود ۳۰ فیت(۹ متر) بر دقیقه 

۲)به همراه یک دیپ استاپ(توقف عمیق) در عمق حدودا معادل نصف عمق دایو به مدت ۲,۳۰ دقیقه 

۳)یک توقف ایمن ( سیفتی استاپ)  در عمق ۱۵ فیت(۴.۵متر) به مدت ۳ تا ۵ دقیقه. 

گزارش به این نتیجه می رسد: 
با اجرای یک دیپ استاپ در خلال صعود فشار زدایی،کاهش چشمگیر حباب ها توسط داپلر به ثبت رسید و کاهش تنش های گاز در بافت  های تند اشباع که ممکن است مربوط به تبادل واقعی گاز در طناب نخایی باشد آشکار شد. نگارندگان به این نتیجه رسیدند که چنین دیپ استاپی می تواند وقوع بیماری کاهش فشار مرتبط با نخاع را به طور چشمگیر کاهش دهد.

بخشی از مقاله:
یک رویه ایمن،توقف های ایمن به عنوان پروسه های استاندارد 
از وب سایت dtmag

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

نظرات در مورد اثر بخشی و ایمنی پاول استاپ ها متفاوت هستند،همین طور در مورد اینکه آیا باید دیپ استاپ ها  توسط غواص های رکرشنال،تکنیکال و حرفه ای اجرا شود.برخی از این نظرات بر پایه معیارهای تئوری و برخی دیگر با شواهد تجربی سیستماتیک پشتیبانی می شوند. 

یکی از معایب پاول استاپ ها و برخی دیپ استاپ های دیگر این است که در عمقی اجرا می شوند که برخی از بافت ها هنوز در حال جذب گاز هستند و این تجمع گاز در این بخش های بافت یا: 

(تیشو کومپارت منت ها) را افزایش خواهد داد،و مستلزم زمان فشار زدایی بیشتر است و به دلیل خطر فشار زدایی بیشتر فقط باید توسط غواص های حرفه ای به اجرا درآیند. ایمنی بیشتر در پروفایل دایو های بدون نیاز به فشار زدایی هنگام افزوده شدن یک دیپ استاپ مسجل نشده است، و به خصوص در یک دایو فشار زدایی نباید یک دیپ استاپ به بهای کاهش زمان توقف های کم عمق تر اضافه شود.  

به عبارت دیگر،در حالیکه با تبعیت از دایو کامپیوتر،اگر توقف در اعماق کمتر الزامی شده باشد،زیان آور بودن افزودن یک دیپ استاپ مسجل نشده است.دیپ استاپ ها به مدت ۲ تا ۳ دقیقه در عمق هایی اجرا می شوند که احتمال بارگیری هرگونه  نیتروژن اضافی در قیاس با مجموع گاز بارگیری شده ناچیز است.در خلال دایو های عمیق کوتاه مدت این بافت های تند اشباع هستند که از گاز بی اثر پر و ممکن است به اشباع برسند. 

دیپ استاپ می تواند میزان اشباع این بافت های تند اشباع را کاهش دهد،در حالیکه بافت های کند اشباع هنوز در حال بارگیری گاز به میزان اندک هستند. برخی فعالیت های آزمایشی کاهش کمیت حباب های  وریدی  پس از تلفیق  دیپ استاپ ها با توقف های کم  عمق  یا 

(سیفتی استاپ) محاسبه شده را در مقایسه با اینکه فقط توقف های کم عمق اجرا شوند را نشان داده است. 

در انگلستان انجمن زیر آبی SAA سیستم دیپ استاپ ها را به عنوان بخش بنیادی و یکپارچه ی برنامه های آموزشی خود اتخاذ کرده است.

:SAA

Sub_Aqua Association 

 برگرفته از:ویکی پدیای انگلیسی

دایو پرشیا اولین و تنها مرکز غواصی ۵ ستاره اسپورت و تکنیکال TDI/SDI در ایران. 

09360219444